Wrota Mazowsza
e-uslugi.wrotamazowsza.pl
Stanisławów
Nazwa jednostki: Gmina Wiejska Stanisławów
Dane teleadresowe:
Urząd Gminy Stanisławów, ul. Rynek 32, 05-304 Stanisławów
tel. (25) 757 58 58, fax (25) 757 58 57
e-mail: urzad.gminy@stanislawow.pl
Strona www: www.stanislawow.pl, www.stanislawow.samorzady.pl
Powierzchnia: 10 637 ha
Liczba mieszkańców: 6 535
Położenie geograficzno-przyrodnicze: Gmina Stanisławów leży na Nizinie Mazowieckiej, na granicy Równiny Wołomińskiej z Wysoczyzną Kałuszyńską. Z południowego wschodu na północny zachód przepływają malownicze rzeki Rządza i Czarna należące do zlewiska Narwi. Na północy gminy rozciągają się pozostałości Puszczy Sulejowskiej, południe gminy zajmują pola. Na granicy gminy z gminą Dobre i z gminą Strachówka znajduje się torfowisko Czernik, zakwalifikowane do obszaru „Natura 2000” (głównie ze względu na gnieżdżące się tam żurawie).
Gospodarka, przemysł, rolnictwo, inwestycje: Na terenie gminy 267 podmiotów prowadzi działalność gospodarczą. Największe z nich to Zakłady Mięsne Stanisławów, Zakład Tworzyw Sztucznych „Plastan”, PPHU „Zakład Produkcji Drzewnej”. Jest także szkółka roślin ozdobnych, duże gospodarstwo ogrodnicze, ośrodek rekreacji konnej, dwie stacje benzynowe, różnorodne punkty handlowe i usługowe… itd. Rolnictwo z reguły jest rozdrobnione, niskotowarowe, zaznacza się tendencja do gospodarowania ekologicznego. Gmina jest stelefonizowana i zwodociągowana, obecnie jest kanalizowana, na koniec roku 2014 przewidziane jest zakończenie gazyfikacji Stanisławowa.
Historia, dziedzictwo i kultura: Pierwsze wzmianki o Stanisławowie, jeszcze jako wsi Czissek pochodzą z 1361 r. Był własnością prywatną. Na początku XV w. Janusz I Starszy drogą wymiany przejmuje te tereny. 2 maja 1523 r. książęta mazowieccy Janusz III i Stanisław nadają miejscowości prawa miejskie zmieniając jej nazwę na obecną. Następuje szybki rozwój miasta. Czterdzieści lat później ma ponad 400 domów i około 300 rzemieślników, najwięcej piekarzy (90), piwowarów (79), kołodziei (33) i szewców(33). Od 1526 r. miasto królewskie. Rozwój miasta zatrzymał „potop szwedzki”, po którym miasto nigdy nie odzyskało dawnej świetności. Ludność zniszczyły nie tylko działania wojenne, ale głód i choroby przywleczone przez wojska. W 1712 r. bronili się tu stronnicy Stanisława Leszczyńskiego przed wojskami saskimi. W 1789 r. dwaj mieszczanie stanisławowscy brali udział w „czarnej procesji” w Warszawie. W 1794 r. wojska rosyjskie Suworowa zniszczyły miasto. W 1795 był tu zabór austriacki. W okresie Księstwa Warszawskiego Stanisławów został stolicą powiatu. W 1816 został miastem obwodowym. Mieszkańcy Stanisławowa brali czynny udział w powstaniach niepodległościowych. W 1868 r. Stanisławów stracił status powiatu i obwodu na rzecz pobliskiego Mińska, a w 1869 prawa miejskie. I wojna światowa obeszła się z miejscowością łagodnie, podczas drugiej wojny światowej dwutygodniwe walki rosyjsko-niemieckie w lecie 1944 r. doprowadziły do kompletnego zniszczenia wsi. Najważniejszymi zabytkami gminy są zespół kościoła parafialnego (kościół z 1530 r., plebania z 1881 r., dzwonnica) w Stanisławowie i wyremontowany w 2008 r. murowany klasycystyczny zajazd pocztowy z 1844 r. obecnie siedziba Gminnego Ośrodka Kultury w Stanisławowie. Należy wspomnieć o czworakach w Szymankowszczyźnie z pocz. XX w. dworku w Zawiesiuchach z tegoż okresu i wielu przydrożnych krzyżach i kapliczkach o wieku trudnym do określenia. GOK organizuje wyjazdy do teatru, półkolonie i zimowiska, prowadzi kółka zainteresowań (Towarzystwo Śpiewacze „Lira”).
